Naar aanleiding van diverse gesprekken over portretfotografie afgelopen week kwam ik tot de volgende keuze: Ik heb mijzelf een opdracht gegeven: Ik moest zelf voor de camera te gaan staan en een zelfportret te maken. De belichting was ik al uit, die moest wat drama weergeven, lekker rauw en het liefste de beelden in zwart/wit. Dat is gelukt.  Na heel veel opnames waarbij de camera op een statief zijn houvast vond, de flitser met softbox in de juiste hoek gericht stond op het onderwerp (mij) kon het fotograferen beginnen. Heel veel opnames verder kwam ik erachter dat emoties “over de top” weergegeven moeten worden om ze in de camera tot de juiste expressie te laten komen.  Een kleine selectie staat hieronder , laat gerust weten wat je ervan vind! Groetjes Gert